Rozdział 7

DEDYK DLA lilika24 DZIĘKI ZA KOMENTARZ BĘDĘ ODWIEDZAĆ OBA BLOGI, TEN ROZDZIAŁ TAK SZYBCIUTKO -REKOMPENSATA ZA MOJĄ NIEOBECNOŚĆ

Po szkole pojechałam do domu przebrałam się w to :

I pobiegłam na polowanie, po godzinie wróciłam do domu, strasznie mi się nudziło, nie wiedziałam co robić... Pojechałam do Cullenów. Weszłam i nagle wyleciałam w powietrze - to Emmet mnie podniósł, zaczęłam się śmiać i już po chwili przede mną stali wszyscy Cullenowie i śmiali się z nas.
- Z czego się śmiejecie- powiedziałam obrażona 
-Z was -powiedziała Alice leżąc na ziemi.Popatrzyłam na Emmeta i wybuchłam śmiechem, wyglądał jakby został obrzucony błotem, a poza tym robił minę jakby musiał zjeść tonę ludzkiego jedzenia bez pomocy mojego daru. Wszyscy spojrzeli na mnie żeby zobaczyć z czego się śmieję i znowu wybuchli śmiechem. 
-Z czego się śmiejecie-Emm
-Z ciebie, hahahahahahaha możesz mnie puścić ?
-Sie robi siostrzyczko - i mnie puścił na ziemię
-Auuuuuuu, zabiję cię Emmet !!!!-I zaczęłam go gonić.W pewnym momencie mi się to znudziło i wezwałam ziemię, żeby się podniosła pod jego stopami. Wywalił się głową w wielką kałużę błota, stworzoną przeze mnie. Do tego obsypałam go pierzem. 
-Jak tam kurczaku ? - spytałam
-Eeeee... - Nie wiedział co powiedzieć ...
-Możemy pogadać - podszedł do mnie Edward już poważny
-Jasne- odpowiedziałam
-Możemy pójść do lasu, jest tam łąka, tam spokojnie możemy porozmawiać-powiedział
-Ok-nic więcej nie mówiąc pobiegliśmy w las, Edward prowadził. Weszliśmy na śliczną polankę.
-Jest piękna-powiedziałam- o czym chciałeś porozmawiać ?-spytałam
- Wybaczysz mi to że cię zostawiłem - spytał klęcząc przede mną 
-Nie mam ci czego wybaczać-powiedziałam- zrobiłeś to dla mojego dobra, chciałeś mnie chronić i nie mam cię za co winić - powiedziałam, uklęknęłam naprzeciwko niego i go pocałowałam, później nie będę opowiadać co robiliśmy, ale było cudownie.Zamiast do Cullenów pobiegliśmy do mnie do domu. Przez całą noc zajmowaliśmy się sobą ...